Neeltje Jans
We liggen aan de steiger van Neeltje Jans. Ondanks dat de schoolvakanties zijn begonnen, is het hier nog uitgestorven. Er ligt maar één ander schip. Vanmiddag om 13:00 zijn we dan echt uit Oude Tonge vertrokken. Het afgelopen half jaar hebben de Swalker en haar bewoners er een gastvrij onthaal gehad.
Zeker toen wij langzamerhand meer tijd op de Swalker dan in Gewande doorbrachten, kregen we zowel van de leden van de watersportvereniging als van de buren van de Kaai veel belangstelling. Bij het vertrek werden we tot onze verassing dan ook verwend met cadeautjes en goede wensen. Bedankt Frans, Meike, Cees en Corrie!
Het afgelopen weekend was de doop van Ties in Oss. Met het mooie weer kon de aansluitende picknick in het bos alleen maar een succes zijn. Zo zagen we iedereen ook nog even. De volgende dag hebben Renske en Nynke en de kinderen ons naar Oude Tonge gebracht nadat we de oude vertrouwde auto aan de nieuwe eigenaar hadden overgedragen. Vanaf nu zijn we dus gebruikers van het openbaar vervoer.
Het is nog een vreemd gevoel om op reis te gaan. Daarom nemen we morgen een vrije dag. De wind staat dan trouwens ook verkeerd, net als vandaag. Daarna beter, volgens de voorspelling. Doen we gelijk de laatste kleine klusjes.
Blankenberge
Op weg naar het noorden zijn we eerst maar eens naar het zuiden gevaren. In Blankenberge maken we de dieseltank vol. Eerst moeten we wachten op een andere Nederlander, die bezig is om zijn tank vol te druppelen. Het blijken vertrekkers van een jaar geleden te zijn. Jongelui, die met jonge kinderen een rondje over de Atlantische Oceaan hebben gedaan en er nu geen moeite mee hebben met het trage tempo. Onderweg was er een probleem met de vulpijp. Dat is opgelost, maar heeft nu tot gevolg dat het tanken heel langzaam moet gebeuren. Is voor ons gelijk een lesje onthaasten. Dat vertellen ze zelf ook. In Oostende hadden ze zich gerealiseerd hoe gestresst ze daar een jaar geleden rond liepen. Dat nemen we ons nu maar ter harte,
Vanavond even samen in fors tempo de boulevard heen en terug afgelopen. Daarna is Tineke is gesloopt en Meindert is evenmin erg fris. Dus dat wordt weer vroeg naar bed. Morgen mogelijk weer terug naar het noorden, afhankelijk van het weerbericht.
Haringvliet
We liggen bij Hellevoetsluis voor anker. De reis hiernaar toe was leerzaam. Met een matige noordelijke wind en de stroom mee was het begin van de reis aangenaam. Toen echter de wind toename en de stroom ook nog kenterde, bleek het een lange tijd te duren voor we de monding van de Oosterschelde hadden overgestoken. Tot onze verassing bleek op de hoogte van Westkappelle de Humpty Dumpty van Graham en Reina onze weg te kruisen. We hebben uitbundig naar ze gezwaaid. Met een dikke vijf op kop hebben we uiteindelijk de motor bij gezet om voldoende hoogte te kunnen houden om het Haringvliet aan te lopen. Dat hebben we dan gelijk geleerd. Een schip als de Swalker heeft gewoon wat ruimere wind nodig, scherp aan de wind geeft gen voortgang. Tegelijkertijd hebben we veel vertrouwen gekregen in ons schip op zee. Het gedrag in de golven is rustig en voorspelbaar. Heel anders dan dat van de Horizon, maar zeker niet slechter. Het sturen gaat eigenlijk wel erg zwaar. Alle kettingen en lagers zijn nu gesmeerd, maar tevreden zijn we er nog niet over.
Na drie dagen wachten met de wind hard uit de verkeerde hoek gaat deze afnemen en krimpen. We twijfelen nog wanneer we verder gaan. Vanmorgen hebben we boodschappen gedaan met de bijboot. Het overboord takelen ging vrij gemakkelijk. Een half uurtje hobbelen en we waren in Hellevoetsluis. Daar moesten we nog eenzelfde tijd wandelen om bij het winkelcentrum te komen. Groot, met een veelheid van winkels en warenhuizen. We hebben onszelf voor de moeite van de tocht ernaar toe getrakteerd op een frietje-met. Daarna toch weer redelijk snel met een zware boodschappentas terug, want zo’n eerste keer zowel de blaasboot als de Swalker alleen achterlaten geeft toch een wat onzeker gevoel. Gelukkig lagen ze beide rustig op ons te wachten. Weer een ervaring rijker.
De avond voor vertrek kwam de Vaira lanszij. Rien en Ger waren op de terugweg van de waddeneilanden naar Zeeland en zagen ons liggen. Gezellig weer even bijgepraat.
Den Helder
Na een tussenstop in IJmuiden zijn we gistermiddag aangekomen in Den Helder. Het leek er wel oorlog. Helikopters met mariniers in de lucht, de reddingsdienst bezig te redden en een voortdurend rondvaren van marineschepen. Tja, hadden we ook maar niet tijdens de vlootdagen binnen moeten lopen. We kregen een ligplaats in de jachthaven van de marine, zodat we alles vanaf de eerste rang konden volgen.
Druk bezig met het volgen van de weerssystemen en de oplossing van het roerprobleem vliegen de dagen voorbij. En als dan de verjaardag van Guusje zich aandient, gaan we met de trein op en neer naar Oss. Daarna blijft de wind hard uit de verkeerde hoek komen, hiervoor is de enige oplossing te wachten. En we hebben nu tijd, nietwaar? Toch willen we eerst het probleem met het stug draaiende roer oplossen. Informatie inwinnen bij een scheepswerf leert dat we wel op de goede weg zijn. Blijven smeren tot de oude vetresten verdwenen zijn.
Tegelijkertijd zorgen we er voor dat we iedere dag twee uur wandelen, zodat we in goede conditie blijven. Vanavond zagen we een zeehondje de haven uitzwemmen. Zeker genoeg van de Marine gekregen en weer op weg naar het wad.
Texel
Eindelijk gaan wij op pad. De wind is ons niet gunstig en we liggen in de jachthaven van Oudeschild (Texel). Morgen vertrekken wij voor een trip naar Helgoland. We hebben de knoop doorgehakt en proberen via Denemarken de westkust van Noorwegen te bereiken. Als het niet kan zoals het moet, dan moet het maar zoals het kan. Na een proefvaart op de Texelstroom om de stuurautomaat te testen blijkt deze onder zeil redelijk te werken. Maar de combinatie met de elektrische besturing geeft nog veel vraagtekens. Dus gaan we niet starten aan een meerdaagse tocht, zo met zijn tweeën. Met dagtochten kom je er ook.
Wat is Texel trouwens een apart eiland. In de haven hoor je van ’s Morgens vroeg tot laat in de avond de schapen blaten. Verder veel weiland en veel verkeer. Het kan naar ons gevoel niet tippen aan Vlieland!
Norderney (D)
De reis van Texel naar Norderney was bepaald zwaar te noemen. Eerst door de afwezigheid van wind en daarna door (hoe kan het ook anders) tegenwind was het gebruik van het windvaanstuur niet mogelijk. Dus nu 1 uur op en 1 uur af, geen slaap en na 24 uur hebben we het wel gezien. Daarbij regende het ook nog en hebben we alleen op de Razende Bol zeehondjes gezien. Norderney is nog steeds hetzelfde: veel hoogbouw langs het strand, een dorpskern met alle toeristische gemakken en een overvolle jachthaven. En wat ons nog steeds verbaast zijn de grote parkeerterreinen aan de rand van het dorp. Je brengt je auto met de veerboot naar het eiland en vervolgens blijft deze op het parkeerterrein achter. Eenzelfde terrein op de vaste wal lijkt ons veel praktischer.
Brunsbüttel (D)
Op reis naar Helgoland zijn we in Brunsbüttel aangekomen. Het bleek dat we precies op het juiste moment voor de Elbemonding zaten, en dan is de omweg naar Helgoland niet nodig. Het is het begin van het Noord-Oostzee of Kieler kanaal. Het was lastig om een plekje inde volle haven te vinden, maar we liggen nu toch vast. We gaan gauw weer ankeren. Volwassen zeeschepen schutten op zo’n 50 meter van ons bed. Dat maakt het nog eens spannend!
Sønderborg (DK)
Na een nachtje voor anker in de Flemhuder See, een meertje vlakbij Kiel, zijn we in de Oostzee gekomen. Voor ons gevoel hadden we daarna nog een eindje te gaan, voor we in Denemarken zouden komen, maar aan het eind van de dag lagen we al voor anker in de buurt van Sønderborg. De vorige keer dat we hier lagen werden we in de nacht overvallen door een hevige onweersbui met forse windvlagen. Nu veranderd het weer van een warme zomeravond naar een regen- en stormachtige ochtend, zodat we de jachthaven van Sonderborg maar hebben opgezocht. Geen slecht idee, want in de loop van de dag gaat het nog harder waaien. Ook heeft Tineke weer even gelegenheid om de voorraad levensmiddelen weer op peil te brengen.
Het is nu eind juli en we liggen op een andere plek dan we hadden voorzien. Gelukkig maar. Want dat betekent dat we nog steeds aan het ‘”swalken’ zijn. En een voorspelling doen over een aankomsthaven of te reizen route blijft met een zeilboot nu eenmaal een hachelijke zaak. Of eigenlijk: dat is nou precies een onderdeel van het avontuur van het zeilen.