04-07-2008  Fiësta

Na nachten in diverse Cala’s nu voor anker in de haven van Porto Colom. We gaan met de bijboot naar de wal en zien hoe de plaats weer tot leven komt na de siësta. Op het plein voor de kerk zijn mensen bezig marktkraampjes op te zetten. Markt? Wanneer, vraagt Tineke?

Nee antwoordt een dame. Vanavond om acht uur is er een mis en daarna een fiësta op het plein. Muziek, eten en drinken en dat voor maar 10 Euro per persoon. En dat allemaal voor een project in Burkina Fasso.
In de avond horen we de klokken luiden en later keiharde muziek. Wij zitten dan op de Swalker en houden ons anker in de gaten. Het is erg hard gaan waaien. Geen weer om nu van boord te gaan.

06-07-2008  Eilanden

Vanaf de noordzijde van Mallorca steken we over naar Menorca. Ander eiland, andere bewoners en ook andere gasten? Ibiza is erg Engels en op Mallorca zien we vooral veel Duitsers. En Menorca dan? We zullen het wel zien. We lopen de haven van Ciutadella even binnen. Kleinschalig, een ankerbaai is omgetoverd tot een jachthaven, het is er heet. Een paar mijl naar het zuiden is de Cala Santandria vrij vol, maar we vinden nog een plekje. Om ons heen jachten met een Spaanse, Engelse, Duitse en Franse vlag. Wij gaan de aankomst op een nieuw eiland vieren.

 10-07-2008  Energiecrisis

Het begint ons de laatste tijd op te vallen hoe snel onze gelaccu leeg is. In de hitte werkt alles wat langzamer, maar het begint ons nu toch te dagen dat we een probleem hebben. Na wat testen krijgt de accu de schuld van dit alles. Hier in Mahón, de hoofdstad van Menorca, moet het mogelijk zijn deze te vervangen, denken we. De zoektocht via telefoon en te voet levert al snel duidelijkheid: niet dus. Uiteindelijk kiezen we er voor om de reserve accu’s uit te breiden en voorlopig als hoofdaccu te gebruiken. Zoeken we later wel weer eens verder, wanneer de temperaturen weer wat lager en aangenamer zijn. Het merk wat we zoeken? Sonnenschein!

 Mahón (12-07)

Bij de eerste boot viel het eigenlijk niet eens zo op. Voor een motorboot eigenlijk best een leuk schip, waarschijnlijk volgens de lijnen van een traditionele vissersboot gebouwd, met vlaggen van voor tot achter over het schip. Zeker iemand die het net gekocht heeft, of iemand die jarig is, of zoiets. Na een tijdje komt er weer een vrolijk versierd schip voorbij, een zeilboot met vlaggetjes tot in de top van de mast. Er schiet ons het verhaal te binnen van die schipper, die zijn geliefde wilde verrassen met een versierd schip. Bij het hijsen schoot de lijn met vlaggen los. Uiteindelijk hing hijzelf ook in de mast, graaiend naar vlaggen en lijn. Maar hier zitten ze stevig vast en met een vaartje verdwijnt de zeilboot de haven verder in. Weer een tijdje later zwaait de schipper van een speedboot vrolijk naar ons. Jawel, oranje vlaggetjes van voor tot achter. Je zou er iets van gaan denken.

Vanaf onze kuip kunnen we alle bedrijvigheid in de haven prima bekijken. We liggen tegenover de stad aan een mooring, een ankerboei. Draait de wind, dan draait de Swalker mee, zodat we steeds weer een ander uitzicht hebben.

Aan de overkant, tegen de kade, liggen de glanzende motorjachten, groot, groter, grootst. Veelal met personeel aan boord, die duidelijk te herkennen zijn aan het woord CREW in grote letters achterop de rug. Je moet er tenslotte niet aan denken dat iemand hen voor de eigenaar aan zou zien. De eigenaars zijn te herkennen aan de steelse en bezorgde blikken naar de naburige jachten, en ziet hem bijna denken: heeft die nu ook al een op afstand bestuurde loopplank?

Verderop langs de kade meren de grote cruise schepen af. We horen ze vroeg in de ochtend aan ons voorbij varen, treffen de deelnemers keurig gestickerd in de stad aan en zien ze voor het avondeten weer langskomen, op weg naar de volgende haven. In een hoekje liggen de rondvaartbodem, allemaal voorzien van een “glass bottom”. Om de nodige ritten te kunnen maken varen die altijd op topsnelheid voorbij, ons achterlatend met de golven die ze daardoor veroorzaken.

Aan “onze” kant van het water staan de villa’s, met een privé steiger of een privé mooring. Op het Grand Banks motorjacht naast ons is bijna iedere dag de boat boy bezig. Poetsen, onderhoud en varen wanneer de eigenaars dat willen. Na een paar dagen handopsteken is er af toe even tijd voor een kort praatje. “Sail Amsterdam 2005 was heel gezellig”. Zei de boatboy natuurlijk; de eigenaars hebben geen Swalker gezien.

Even verderop, dieper de Cala in, liggen de drijvende eilanden van de mosselkwekers. Op één ervan staat een houten keet, twee wanden en een dak. Een man en een vrouw zijn uren bezig met het schoonmaken van de netten vol met mosselen. Allemaal handwerk, en dat in deze hitte. Na een dag hard werken tjoekelen ze voorbij met hun bootje, vol met de oogst van die dag.
We liggen dus eerste klas om het leven in de haven goed te kunnen bekijken. Een gelukje, want er zijn maar weinig moorings in Mahón.

Wanneer er wéér een paar versierde jachten voorbij varen, weten we het zeker. De lokale watersportvereniging viert een feestje, een jubileum of iets dergelijks. Zaterdagavond is natuurlijk een geschikt moment om dit te vieren. Om acht uur horen we de scheepstoeters klinken, ver achter in de haven. Een startsignaal? Maar het getoeter blijft aanhouden en komt steeds dichterbij. Dan zien we de oranje reddingboot aankomen, met aan weerszijden twee RIBs met politie. Een eindje daarachter vaart een klein schip, speedboten, zeilschepen, vissersschepen en zelfs de “glass bottom” rondvaartboot. Een fleurige, lawaaierige optocht, waar we in de schemer toch een paar foto’s van proberen te maken. Het valt wel erg op dat het marinescheepje zo alleen vaart. We kijken nog eens beter, en zien er een beeld op staan. En helemaal achterop staat een eenzame figuur in een witte mantel. Of habijt? We pakken snel de kijkers en dan wordt het ineens duidelijk. Dit is een varende processie! Zestien  juni is de naamdag van de Virgen del Carmen, de beschermheilige van de vissers en zeevarenden. We hebben gelezen dat het uitgebreid gevierd wordt, met onder andere een vaartocht. Zou men dat hier naar de zaterdag hebben verplaatst?
De hele vrolijke stoet verdwijnt achter een eiland, op weg naar zee. We zien grote rookwolken van de wal af komen. Eigenlijk zijn we best nieuwsgierig wat er allemaal nog gaat gebeuren, maar om in onze bijboot achter de processie aan te gaan, vinden we weer een beetje teveel van het goede. Maar na een half uur verschijnt de reddingboot van de marine, getooid met kleuren van de Spaanse vlag: rood geel en rood. Op enige afstand daarachter verschijnt een hele vloot met versierde schepen: motorjachten andere kant van het eiland, met daarachter de rest. Dan zien we ook de bron van al die rook: geen wierookbommen maar een aantal rode stakellichten worden op de wal ontstoken wanneer Carmen voorbij komt. Wanneer de hele stoet weer bij ons terug is, heeft men al te lang keurig moeten varen. Nu is het moment om af en toe even de motoren te laten ronken en in een grote heksenketel verdwijnen beeld, pastoor en marinebootje weer terug naar het centrum van de stad. Het is maar goed dat de mis in de kathedraal aan de processie is voorafgegaan. Nu is het tijd voor een feest!

 In het donker komen weer versierde bootjes voorbij, terug naar hun vaste ligplaats. Maar nu weten we waarom ze versiert zijn! We hebben het met eigen ogen gezien.

Menorca (14-07)

Uitgezonderd Nederland zijn de meeste ‘binnenlanden’ niet per boot bereikbaar. Vaak bieden trein of bus een goed alternatief. Maar hier op Menorca komen we zo niet op de plaatsen waar we willen kijken. Dus huren we een auto. We reizen zo naar hemelse sferen, duistere diepten, nederzettingen van 4000 jaar oud en een vissersplaats met hedendaagse decadentie. Een kort fotoverslag.

 20-07-2008  Italië of Ierland?

De zee is erg leeg tussen Menorca en Sardinië: één visser en een handvol zeeschepen. Gelukkig varen we op met de Mermaid en de Kiara. Drie Nederlandse jachten in wisselende formatie geven wat afleiding. Na twee dagen en twee nachten varen zien we voor ons de eerste contouren en lichten van Sardinië. De Spaanse gastenvlag gaat, na maanden in de mast gehangen te hebben, naar beneden om plaats te maken voor die van Italië. Na een uitgebreide zoektocht in de voorraad vlaggen komt er alleen een groen-wit-oranje vlag te voorschijn. Ierland. Groen-wit-rood staat nog op de kluslijst. Dan verklaren we, dat door het vele gebruik het rood wat is verkleurd, en hijsen de ‘Italiaanse’ driekleur. Zou iemand het merken?

 22-07-2008  Wind!

Dat heb je er van, als je af en toe klaagt dat er wel erg weinig wind staat in de Middellandse Zee. Italië is geen Spanje, dat weten we nu zeker. Eén dag hier en de windverwachting wordt voortdurend naar boven bijgesteld. Wij liggen voor anker bij het plaatsje Calasetta aan de zuidwestpunt van Sardinië. Beschut tegen de golven, die buiten op zee staan. Kunnen we mooi de website weer bijwerken. Maar of ze hier een internetcafé hebben? We zullen eens zien.

 24-07-2008  Leeg

Voor anker in de baai van Porto Teulada. Een oude toren op een kaap, een drukbezocht strand en even verder de jachthaven. Vissersboten aan de kaden, wat jachten aan de steigers maar grotendeels leeg. Op de plattegrond staan winkels, restaurants en havengebouwen. Op de kade staat alleen het havenkantoor, wat verloren in de leegte. Waar moeten al die jachten vandaan komen, in deze uithoek van Sardinië? En dan nog met zo’n mooie ankerplek voor de deur? Het gras staat hoog op het grote parkeerterrein.

 27-07-2008  Ruïne-ankeren

Het is best mogelijk, dat ons anker nu tegen een muur ligt van een ous Romeins huis. Voor ons ligt het schiereiland, met daarop Nora. Er woont nu niemand meer. Gesticht door de Phoeniciers, later bewoond door Cartagen en Romeinen is het verlaten rond 300 n.C. Nadien bedekt door een laag aarde en bos en in 1950 opnieuw ontdekt nadat de zee in een storm de grond had weggeslagen. Huizen, opslagplaatsen, een badhuis, tempels en het amfitheater zijn nog te herkennen aan de muren. Een paar mozaïeken zijn ook bewaard gebleven. Een deel van Nora is onder water verdwenen. Liggen wij daar nu boven? En waar ligt ons anker?

(PS: de volgende dag zonder problemen het anker gelicht. Maar er hing helaas ook geen amfoor aan).