Het is er de laatste maanden niet van gekomen. De voorbereidingen slokten ons volledig op, zodat de tijd ons door de vingers glipte en we niet meer toe kwamen aan het maken van een verhaal. Dat zou wel komen als we een keer aan boord woonden, dachten we. Dus vandaar nu een kort overzicht van de laatste maanden.

 Vertrekkersbijeenkomst.

In maart hebben we in de Dromedaris in Enkhuizen aan de vertrekkersbijeenkomst deelgenomen. Deze wordt georganiseerd door het blad Zeilen en is bedoeld voor zeilers die dit jaar vertrekken voor een periode van een jaar of langer. Een bijzondere happening met bijzondere mensen en waar je toch weer wat nieuwe ideeën opdoet. Je vraagt je wel af wanneer we elkaar weer eens zullen ontmoeten en waar dat dan zal zijn. Wij waren de enige boot die eerst een paar jaar naar noord Europa gaan, de rest zoekt het al snel in warmere zuidelijke oorden. Hierdoor was het wel mogelijk om van de familie Stuurman van de Schoonheiyt kaarten en een pilot te lenen van de Oostzee.

 Kleinkinderen.

Op 9 april is Ties geboren, de jongste kleizoon. Alles is prima verlopen. Met zijn 3460 gram is hij naar Hoekstra maatstaf een stevige vent. Met Joost gaat het nu ook prima. Als je zijn bolle wangen ziet kun je je zijn voorgeschiedenis nauwelijks nog voorstellen. Guusje en Stef zijn beide al peuters, die het maar wat leuk vinden om op de boerderij te komen met al die dieren. Ze zullen het straks nog gaan missen.

 Voorjaars mannentocht.

De laatste week van april gaat Meindert samen met Bob en James nog een week op pad. De traditionele mannentocht staat dit keer helemaal in het teken van het testen van de Swalker. Alle apparatuur is nog niet aan boord, maar er is genoeg uit te proberen met manoeuvreren en zeilen. Zoals gebruikelijk ontmoeten we in die week verschillende weertypen. Het is een leerzaam weekje en de lijst met klussen is weer een beetje langer geworden.

 Afscheid.

Het afscheid nemen van het oude vertrouwde leven is eigenlijk al begonnen in september 2003, toen we het definitieve besluit namen om op stap te gaan. De daarop volgende stappen zijn elkaar met een zekere regelmaat opgevolgd: verkoop van het huis aan de Bremlaan, het afsluiten van het administratiekantoor van Tineke en nu het afscheid van Meindert van het Jeroen Bosch Ziekenhuis. Van de receptie blijven naast een lading goede wensen ook een vrachtje flessen met o.a. het maritieme kruidenbitter over. Die kunnen we onderweg prima gebruiken. Maar wat we bijzonder op prijs stellen is toch wel het fotoboek, waarin naast de foto’s van de receptie ook een serie van het eigen gezin is gekomen. Mee op reis dus. De overgang naar het nieuwe vrije leven komt dan uiteindelijk toch plotseling, zo merken we als we eenmaal aan boord zitten. Maar vooralsnog lijkt het het meest op een grote vakantie.

 Verrassing!

Een week voor de verhuizing uit Gewande staat het huis vol met dozen. De kinderen hebben ons gevraagd om op zaterdag de inpakwerkzaamheden even te onderbreken om op de kleinkinderen te passen. Ze hebben een receptie. Uiteindelijk blijkt dat we met die kleinkinderen weer naar Gewande moeten komen, waar ze inmiddels de boerenschuur omgetoverd hebben tot een feestruimte. Daar wachten familie en vrienden ons op, om met ons een ‘goede reis borrel’ te drinken. We zijn compleet verrast, dit hadden we niet verwacht. We hebben steeds aangegeven het niet te zien zitten om weg te varen met een groep uitzwaaiers op de kade. Maar dit stellen we bijzonder op prijs. Naast alle wensen houden we ook hiervan een tastbare herinnering over: het Goede Reis Wensen boek, waar iedereen zijn persoonlijke bijdrage aan heeft geleverd. We kijken er nog regelmatig in.

Verhuizing.

De verhuizing kost moeite. Niet alleen omdat nu definitief bepaald moet worden wat meegaat, opgeslagen wordt of weggaat. Maar ook omdat we in Gewande toch wel een bijzondere tijd hebben gehad in een bijzondere omgeving. Landelijk aan de oever van de Maas wonen is totaal iets anders dan in een stedelijke omgeving. Onze gastheer en –vrouw waren daar ook zeker debet aan. We ondervonden alle vrijheid in huis, tuin en de omgang met de dieren. We hebben er een fijne tijd doorgemaakt.

Na aankomst in Oude-Tonge met een auto die tot de laatste centimeter is volgeladen met dozen en spullen weten we nauwelijks waar te beginnen.  Aan boord staan nog meer dozen die we een week eerder al hebben gebracht. We besluiten om de tijd te nemen om alles uit te pakken en ergens aan boord op te bergen. De Swalker is nu ons huis.

Techniek.

John heeft voor ons een scheepscomputer samengesteld. Bestaande uit standaard onderdelen wordt deze geacht betrouwbaar te werken en mocht het toch nodig zijn, eenvoudig te vervangen. Hij dient voor de communicatie (e-mail via GPRS) en navigatie (verzamelen van weersinformatie). Dit verslag is er ook op samengesteld. We zijn benieuwd hoe het allemaal in het buitenland werkt.

Verder is de lijst met klussen aangepakt: alles wat persé noodzakelijk is, voeren we uit en de rest komt tijdens de winterstop. Met behulp van Graham, die met Reina een paar nachtjes te gast is in Oude-Tonge komt het einde van de lijst in zicht.

 Het vertrek uit Oude-Tonge staat er aan te komen, ‘we liggen op stootgaren’.

 Meindert en Tineke.